پای همه گلدسته ها دوباره اعدام صدا دوباره مرگ گل سرخ دوباره ها دوباره ها

نون و پنیر و هق هق سفره ی سرد عاشق نون و پنیر و فندق رخت عزا تو صندوق

نون بیات و حلوا سوخته حریر دریا نون و پنیر و گردو قصه ی شهر جادو

نون و پنیر و بادوم یه قصه ی ناتموم نون و پنیر و سبزی تو بیش از این می ارزی

پای همه گلدسته ها دوباره اعدام صدا دوباره مرگ گل سرخ دوباره ها دوباره ها

حریق سبز جنگلا به دست کبریت جنون از کاشی های آبی مون سر زده فواره ی خون

نون و پنیر و بادوم یه قصه ی ناتموم نون و پنیر و سبزی تو بیش از این می ارزی

قصه ی جادوگر بد که از کتابا میومد نشسته بر منبر خون عاشقا رو گردن میزد

کنار شهر آینه جنگل سبز شیشه بود برای گیس گلابتون اون روز مثل همیشه بود

نونو میریخت تو دامنش تا مادرش چادر کنه میرفت که از بوی علف تمام شهر رو پر کنه

غافل از اینکه راهشو جادوگره یده بود رو صورت خورشید خانم خط سیاه کشیده بود

آهای آهای یکی بیاد یه شعر تازه تر بگه برای گیس گلابتون از مرگ جادوگر بگه

از مرگ جادوگر بد که از کتابا میومد

آهای آهای یکی بیاد یه شعر تازه تر بگه برای گیس گلابتون از مرگ جادوگر بگه

از مرگ جادوگر بد که از کتابا میومد

نون و پنیر و بادوم یه قصه ی ناتموم نون و پنیر و سبزی تو بیش از این می ارزی

چشمای گیس گلابتون چیزی به جز شب نمیدید هوا نبود نفس نبود قصه به آخر نرسید

قصه های مادر بزرگ آینه ی خود منه طلسم جادوگر باید با دستای تو بشکنه

با دستای رفاقته تاریکی وحشت نداره نوری که حرف آخره به قصه مون پا میذاره

حیفه که شهر آینه سیاه بشه حروم بشه قصه ی تو قصه ی من اینجوری ناتموم بشه

آهای آهای یکی بیاد یه شعر تازه تر بگه برای گیس گلابتون از مرگ جادوگر بگه

از مرگ جادوگر بد که از کتابا میومد

آهای آهای یکی بیاد یه شعر تازه تر بگه برای گیس گلابتون از مرگ جادوگر بگه

تا شعر گیس گلابتون یه شعر پر امید باشه آیینه های تو به تو هر کدومش خورشید باشه

آهای آهای یکی بیاد یه شعر تازه تر بگه برای گیس گلابتون از مرگ جادوگر بگه

از مرگ جادوگر بد که از کتابا میومد

نون و پنیر و فندق رخت عزا تو صندوق نون و پنیر و سبزی تو بیش از این می ارزی